W 1840 roku Międzygórze oraz okolice Masywu Śnieżnika zakupiła Księżna Marianna Orańska, żona księcia pruskiego Albrechta Hohenzollerna. Przystąpiła ona do zagospodarowania Międzygórza, przekształcając je w popularną miejscowość letniskową. Już wtedy powstały dla pierwszych letników drewniane domy gościnne, gospoda, urządzono stawy, w których hodowano pstrągi. Można było wynająć przewodnika na Śnieżnik a nawet tragarzy i lektykę. Przystąpiono także do zagospodarowania wodospadu Wilczki celem udostępnienia go zwiedzającym. Zbudowano wokół niego tarasy widokowe, połączono je wygodnymi ścieżkami i kamiennymi schodkami, a nad samym wodospadem przerzucono stylowy mostek. W pobliżu powstała również willa księżnej Marianny oraz kolejne budowle w stylu tyrolskim. Równocześnie wzrastała atrakcyjność terenu, powstało schronisko i wieża na Śnieżniku, wytyczano nowe trasy turystyczne. Od tego czasu stale przybywało w Międzygórzu nowych pensjonatów i gospod. Wszystkie te działania spowodowały, że przybywały tutaj coraz liczniejsze rzesze letników i turystów.

W 1875 roku dotarł do Międzygórza doktor Janisch z Jawora, współpracujący przy zakładaniu uzdrowiska w Sokołowsku. Postanowił stworzyć tutaj konkurencyjny ośrodek leczenia chorób płuc. Już w 1882 uruchomił luksusowy kompleks sanatoryjny - obecny OW Gigant. Uzdrowisko cieszyło się bardzo dużą popularnością, przez co w następnych latach dobudowywano kolejne obiekty. Ranga i popularność Międzygórza stale rosła. Założono tutaj oddział ówczesnej organizacji turystycznej GGV, wytyczono kolejne szlaki na Śnieżnik, Igliczną i Przełęcz Puchaczówka.

W końcu XIX wieku w Międzygórzu rozwinął się ośrodek sportów zimowych. Popularne stały się rekreacyjne zjazdy „rogatymi saniami” trasami z Czarnej Góry i Śnieżnika. Równocześnie rozwijało się saneczkarstwo sportowe Dominującą rolę odegrało jednak narciarstwo. GGV organizowało kursy, które prowadził prekursor narciarstwa zjazdowego sprowadzony z Alp Mathias Zdarsky. Lata świetności Międzygórza to okres międzywojenny, istniało wówczas 10 hoteli oraz gospod, 15 pensjonatów, uzdrowisko ze 100 miejscami noclegowymi. Do tego czynna była skocznia narciarska, tory saneczkowe, basen i kąpielisko. Dalszy rozwój powstrzymała wojna. Na szczęście nie było tutaj zniszczeń i zachowały się prawie wszystkie zabytki.

Po 1945 roku miejscowość pozostała letniskiem. Większość obiektów przekazano FWP, przez co Międzygórze stało się jednym z największych wczasowisk w kraju. Turystyka rozwijała się nadal prężnie, unowocześniono infrastrukturę, remontowano pensjonaty. Po 1990 nastąpił jednak znaczny regres, sytuacja FWP stopniowo się pogarszała, co naturalnie miało swoje odzwierciedlenie w mniejszej ilości wczasowiczów, a następnie obumieraniu pensjonatów i bazy towarzyszącej. Obecnie można stwierdzić, że zbliżają się kolejne lata świetności. Większość pensjonatów jest w rękach prywatnych właścicieli, przeprowadzono w nich należne remonty, unowocześniono. Międzygórze posiada bardzo zróżnicowaną bazę noclegową, luksusowe pensjonaty, domy wczasowe, gospodarstwa agroturystyczne. Baza towarzysząca również się rozwija, gastronomia oferuje spory wybór. Walory przyrodnicze, krajobrazowe i zdrowotne w połączeniu z rozwijającą się miejscowości letniskową stwarzają idealny podkład pod udany wypoczynek. Coraz częściej korzystają z tego wczasowicze i turyści krajowi oraz zagraniczni.